Woord för dat Jaar 2012

Paulus ha dat seker geern anners had. Darvan vertellt he tominsten: Dreemaal hett he beden, dat Gott de Last van hum ofnimmt, de hum upleggt worden is. Wi weten neet genau, wat dat för 'n Last west hett. Dat kann good wesen, dat de Apostel mit 'n Handicap leven muß un daar wall geern van of wull. Ik stell mi vör, wo Paulus beed:“HEER, neem dat doch van mi! Dat is för mi 'n echte Last. De maakt mi dat Leven stuur. Denk doch, wo vööl beter ik Dien Blied Böskupp wiedergeven kunn, wenn ik dat Lieden neet ha. Ik kunn Minsken viellicht up 'n heel anner Aard un Wies van Dien Leefde overtügen un an Dien Gemende in disse Welt arbeiden!“

Man dann kriggt he dat as Antwoord to hören:„Mien Macht is krachtdadig in de Swakken.“ Mit anner Woorden: Du, Paulus, kannst un mußt mit disse Last leven. So as Du büst, kann und will ik wat mit Di worden. Jüst so büst Du mi recht …

An d' Anfang van dat neje Jaar ha de een of anner ook wall geern, dat dat in disse Welt wat anners togung. Mitunner kannst' d'r benaud bi worden, wenn Du Narichten hören deist …

An d' Anfang van't neje Jaar much mennigeen ook wall geern van de een of anner Last freei worden. Dat kann 'n Handicap wesen of 'n Krankheid, Stried in d' Familje of bi d' Arbeid, de Sörg um 'n anner of wat up disse Welt daalkummt. „HEER, neem mi dat doch of, dann kann ik't al anners anfaten un beter d'r mit umgaan!“, mag de een of anner wall beden un hopen,

Man 't kann good wesen, dat Du nett as Paulus to hören kriggst:„Mien Macht is krachtdadig in de Swakken.“ Dat mag wesen, dat Du Di swak föölst, man mit Di kann Gott wat worden. Dat kann wesen, dat Du geern 'n Last quiet worden wullt, man he draggt Di mit Dien Last. Gott's Macht is krachtdadig in de Swakken un arbeid dör de, de sük swak fölen.

As Gott's Swakheid am grootsten is – in Jesus an't Krüüz – un dat so utsücht, as of de Swakken immer verlesen, för al Tieden, do word Gott's Macht krachtdadig un röppt Jesus in't Leven torüg.

De, de Jesus van de Doden upwaakt, de sien Macht krachtdadig worden lett in de Swakheid, wo sull de neet ook mit uns – mit Di un mi - wat worden könen?